Eigenlijk was ik op zoek naar de Zen Tricksters, een obscure, Grateful Dead-achtige funkband die ik in de loop der jaren volledig uit het oog verloren was, maar ik kwam uiteindelijk uit bij Klyph Black, een van de bandleden, en die wist me te vertellen dat de Tricksters al lang niet meer bestonden, en dat hun platen inmiddels zowat onvindbaar waren geworden. Maar hij had zelf onlangs een album opgenomen met Icepack Jackson. Of ik daar wel eens naar wou luisteren? Tali “Icepack” Jackson blijkt een drummer te zijn die al vijfenveertig jaar in het vak zit, en die gespeeld heeft met uiteenlopende acts als de Neville Brothers, Bob Dylan, Mike Bloomfield en de Monkees. Klyph Black is een geweldige gitarist en een uitstekende zanger, en samen maakten ze een album waar ik vanaf het eerste moment een absoluut zwak voor heb.

Over de opnamekwaliteit valt te twisten, want de zang klinkt alsof er met een goedkope microfoon gewerkt is, maar ondanks het ietwat modderige geluid, of misschien juist wel daarom, klinkt er een heerlijke, relaxte, moddervette funky soulvolle mix van funk, soul, rock en jaren tachtig, vijftig en nu. Onnavolgbaar, ouderwets, niet te plaatsen, tijdloos, maar erg, erg lekker. In de band vinden we bovendien onder andere Charles Neville en Arno Hecht (die onder meer met de Stones en James Brown werkte) op saxofoons en Bob Steeler, de voormalige drummer van Hot Tuna. Klyph Black speelt gitaar, maar als het zo uitkomt ook bas of toetsen (zoals je kunt horen in zijn eigen compositie To Keep Love).

De muziek gaat van psychedelische jaren zestig-achtige creatieve pop tot snoeiharde gitaarrock, zwoele funk, gepassioneerde soul en wat rauwe blues. Americana, maar dan puttend uit de blues, funk en soulhoek. Heerlijk, heerlijk.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.