Veertig banjogrootmeesters op een dubbelalbum, en dan heb je nog maar een overzicht van wat er in een betrekkelijk klein hoekje van de Verenigde Staten van Amerika gebeurt op banjo-gebied. Als je hier naar luistert word je daar wel buitengewoon vrolijk van, moet ik zeggen, want deze twee albums barsten zowat uit hun voegen van de energie en het uitbundige speelplezier.

Jonge honden als Russ Carson hoor je hier naast legendarische grootheden als Pete Kuykendall, terwijl Cathy Fink en Marcy Marxer mooi laten horen hoe de banjo ook bij singer/songwriters op een innovatieve nmanier kan worden ingezet. Wat je vooral ook te horen krijgt is dat de banjo voor vrijwel al deze muzikanten een muziekinstrument is om samen met anderen muziek mee te maken. Je hoort hier dan ook geweldig samenspel, en tussen neus en lippen door krijg je adembenemend mooi fiddlespel cadeau, net als subliem flitsend mandolinespel. En nog veel en veel meer.

Het lijkt allemaal uit dezelfde bluegrasstraditie te komen, maar een project als dit laat vooral ook horen hoe verschillend iedereen daarmee om kan gaan, en hoe de ene virtuoos je weer totaal anders de bek kan laten openvallen dan de andere virtuoos. De twee cd’s achter elkaar spelen is misschien wat veel van het goede – ik raad je aan ze steeds in brokken van een half uur te beluisteren, maar dan kun je er ook eindeloos mee vooruit, want je kunt deze muziek vaak horen, en je hoort steeds wat nieuws. En het belangrijkste is: je wordt er buitengewoon vrolijk van, want hier wordt met zoveel overgave en zoveel energie gespeeld dat je er zelf een kick van krijgt.

Ik ga hier verder geen opsomming van namen geven, want de meesten zullen je weinig zeggen, maar geloof me – goed zijn ze allemaal op zijn minst, en de meesten zijn subliem. Een absolute aanrader dus.

• The Patuxent Banjo Project – Patuxent Music – Patuxent CD-250

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.