The Bean Pickers Union, dat is zo’n bandnaam die wat doet denken aan de Skillet Lickers, een ietwat rommelige maar geweldig goede stringband uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Deze band heeft ook zo’n prettig rammelende rommeligheid om zich heen hangen, en is al op net zo’n manier steengoed.

Je hoort het pure speelplezier er elke minuut aan af, en de liedjes blijven op een merkwaardige manier hangen, hoewel ze in eerste instantie nieteens zoveel indruk maken. Toch kom je bij deze muziek steeds weer terug, omdat de band zo lekker aanstekelijk is, en hoewel ze amateuristisch en een tikkeltje knullig klinken (ook doordat de opnamekwaliteit niet superieur te noemen is) realiseer je je al snel dat ze eigenlijk toch wel verrekte goed zijn, en dat je feitelijk met een ouderwets groeiplaatje te maken hebt.

De band draait om singer/songwriter Chuck Melchin uit Cambridge, Massachussetts die zijn sterke melancholieke liedjes mooi weet te verpakken in die bluegrass-achtige, met een snufje country op smaak gebrachte arrangementen. Heerlijk aanstekelijk. En waar ik melancholiek zei kun je op andere momenten ook gewoon opgewekt lezen, want Melchin heeft een mooi evenwicht gevonden tiussen die twee. Een aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.