Bryan Bowers komt uit Virginia, waar hij als kleine jongen al vaak meezong met de “call-and-response”- harmonies van de spoorwegwerkers. Later leerde hij gitaarspelen, maar toen hij iemand op de autoharp zag spelen was hij meteen verkocht en dat was vanaf dat moment zijn instrument. Hij speelt hier overigens ook de mandocello en gitaar.
Geoff Goodhue komt uit Massachussetts en is een stuk jonger dan Bowers. Hij  studeerde af op percussie maar speelt hier mandoline en gitaar.
Danny Knicely is ook nog een relatieve jonge hond, al draait hij inmiddels al weer een tijdje mee en hoorden we hem al op veel Patuxent-producties meespelen. Hij speelt hier mandocello, mandoline en gitaar.

Daarnaast zingen ze alledrie, en dat is het meest opmerkelijke aan dit trio: de zang is subliem – de high lonesome sound van de bluegrass wordt perfect getroffen, terwijl ze een vrij ruime repertoire aan liedjes spelen en zingen, waarbij ze ook een aantal nummers, zoals het Ierse Parting Glass, zoals het hoort volkomen a capella zingen. Maar je hoort hier ook een nummer van Dylan – The Man Who Stole The Water (Well Well Well), en zelfs een liedje van Goffin & King – Will You Love Me Tomorrow. Verder zijn er een paar traditionals te horen, als Sitting on top of the world en Cluck Ol’ Hen, een AP Carter-liedje (Gold Watch and Chain), een heerlijk nummer van de Dillards (Hey Boys) en nog veel meer.

Woodland Dream is een heerlijk album dat zowel qua zang als instrumentaal een absoluut feest is om naar te luisteren.

Luister hier naar een paar fragmenten: