Evie Ladin was eerst een van de aanstekelijke Stairwell Sisters, daarna ging ze op de solotoer en maakte ze het heerlijke album Float downstream, en nu is ze terug met een eigen band, en wordt het eigenlijk nog steeds leuker. De Evie Ladin Band draait nog steeds om de zang en banjo van de energieke Evie Ladin, die als motto heeft “muziek voor mensen die dachten dat ze de banjo haatten”, maar de vier bandleden zingen alle vier, terwijl ook Erik Pearson banjo speelt, naast gitaar. Dina Maccabee is een geweldige fiddler die de boel voortdurend op stoom weet te houden, en percussionist Keith Terry bespeelt een uiteenlopend arsenaal aan percussie-instrumenten, tot een pizzapan, kinderspeelgoed, “body music” en een basharmonica toe.

Het grootste deel van de liedjes werd door Ladin geschreven, en de liedjes die ze verder spelen worden volledig uitgekleed en weer opnieuw aangekleed, en volledig naar de hand van de band gezet. Dat levert een aantal leuke verrassingen op, zoals het bijna doodgezongen The First Time (Ever I saw Your Face) van Ewan McColl, dat hier een vrolijk-cynische uitvoering krijgt. Heerlijk. Shadow of the Pines van de Carter Family past er ook naadloos in, net als Dock Boggs’ Sugarbabe. En soms maken ze gewoon lekker tijdloze opzwepende dansmuziek, zoals in de afsluiter Sleepy Eyed Joe, waarin ze laten horen waarom een goede stringband zo’n feest is om naar te luisteren.

Je kunt deze muziek op heel veel manieren labelen: folk, americana, neo-traditional, old-time, bluegrass, singer/songwriter, indie folk, akoestisch, voor banjoliefhebbers, of voor iedereen die dacht dat hij een hekel had aan banjo… Maakt niet uit. Dit album van de Evie Ladin Band is gewoon een heerlijk, aanstekelijk album waar je een goed humeur van krijgt.

Luister hier naar een paar fragmenten: