Amerikaanse fiddlers heb je in verschillende soorten en maten, maar de jonge fiddler Nate Leath beheerst verschillende stijlen, van bluegrass tot old time fiddle, en daarin kennen de geluiden van de East Kentucky stijl of het keltische fiddlespel absoluut geen geheimen voor hem. Voor de gewone muziekliefhebber is dat allemaal uiteraard absoluut niet interessant, maar wat Leath zo’n leuke en interessante fiddler maakt is dat hij al die stijlen met een grote gretigheid met elkaar combineert en zich niet zo bar veel aantrekt van grenzen of etiketten – hij maakt met een aantal vrienden die ook wel van het muzikale avontuur houden gewoon heerlijke opwindende muziek.

Dat alles wel enigszins binnen het traditionele kader van de stringbands of akoestische bluegrass, maar echte spelregels lijken er nauwelijks te zijn, want de traditionele nummers worden hier met gepast disrespect te lijf gegaan – energiek en met bijzonder veel lol, waarbij je kunt horen dat het samen spelen het hoogste genot is voor deze muzikanten. En dat leidt tot muziek waar je alleen maar ontzettend enthousiast van kunt worden, en waar je humeur geheid meteen met sprongen van naar voren springt, want zoveel ongefilterd speelplezier hoor je tegenwoordig niet vaak meer.  En als je dan ook nog een groep virtuoze muzikanten bij elkaar hebt die duidelijk een klik met elkaar hebben, dan weet je dat je niet stil kunt blijven zitten. Dit soort albums kweekt nieuwe muzikanten, want als je dit hoort krijg je zin om mee te doen of zelf zo’n band te beginnen.

Leath schreef zelf ook een aantal nummers voor dit album, en durft daarbij ook echt wel fors van de traditionele weg af te wijken. Dat maakt nieuwsgierig naar zijn verdere ontwikkeling. Een man om te blijven volgen, maar voorlopig is dit album al een instantklassieker en een absolute aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.