Rob Heron and the Tea Pad Orchestra is een Britse band die western swing combineert met rockabilly, blues, country, wat jodelpartijen en nog zo het een en ander uit de jaren dertig van de vorige eeuw, terwijl ze er op de een of andere manier een typisch Brits sausje overheen gooien.

Het eerste nummer van hun nieuwe album Soul of my City heet niet voor niks Let’s go back in time, man. Het begint met een heerlijke rockabilly-lick, waarna al gauw een blues-mondharmonica invalt terwijl Heron zingt dat hij het zo heerlijk vindt om af en toe ook eens te jodelen. Ik krijg daar zelf, moet ik bekennen, ook altijd een onverwoestbaar goed humeur van als het goed gebeurt, en Heron laat verderop in een solonummertje, Lonely Boy in the Dole Queue, ook horen dat hij inderdaad kan jodelen.

Net als iemand als Pokey LaFarge brengt ook Rob Heron met zijn band de muziek van een kleine eeuw geleden weer op een bijzondere manier weer tot leven. Al zou je ook gewoonweg kunnen constateren dat deze muziek feitelijk volstrekt tijdloos blijkt te zijn. Je hebt wat akoestische instrumenten nodig, een aantal musici die er buitengewoon veel zin in hebben en een zanger en bandleider die perfecte liedjes kan schrijven voor deze muziek. Heron weet de lol van samen muziek maken in ieder geval bijzonder overtuigend over te brengen, en ik krijg van elk nieuw album van deze band opnieuw een goed humeur. Klasse!

Luister hier naar een paar fragmenten: