John Hartford was een van de grootste bluegrasshelden van de laatste vijftig, zestig jaar. Hij had vrij vroeg in zijn loopbaan een onverwacht grote hit toen Glen Campbell zijn Gentle on my mind coverde en er een wereldhit mee scoorde, maar in de jaren zeventig en daarna maakte hij werk dat veel interessanter en vooral ook veel leuker was. Hartford trok zich nergens wat van aan, maar ging altijd onverstoorbaar zijn eigen gang, schreef het ene meesterlijke liedje na het andere en baande en passant paden voor newgrass en andere vernieuwende stromingen.

Sam Bush draait als multi-instrumentalist ook al een behoorlijke tijd mee in de bluegrasswereld, en is altijd mee een band-man geweest, in tegensteling tot Hartford, die weliswaar graag met anderen speelde, maar toch ook zijn eigenzinnige eigen gang bleef gaan. Bush en Hartford hebben in de loop der jaren heel wat keren samen gespeeld, opgenomen en een muzikale vriendschap opgebouwd, en na Hartfords te vroege dood wou Bush graag een tribuutplaat maken voor zijn vriend en mentor.

Dat werd Radio John, met negen liedjes uit het omvangrijke oeuvre van Hartford en een afsluitend tribuutnummer, geschreven door Sam Bush en John Pennell. Dat afsluitende nummer, Radio John, wordt gespeeld door de Sam Bush Band, maar de negen liedjes van Hartford worden allemaal door Sam Bush alleen gespeeld – alle instrumenten en de zang.

Bush heeft een verrassende keuze gemaakt, waarbij Hartford als songwriter het beste tot zijn recht komt, al zijn er ook twee machtig mooie instrumentals meegenomen. Heerlijk om de liedjes van Hartford weer eens te horen – ik heb dan meteen de neiging om al mijn Hartfordplaten meteen weer uit de kast te trekken, maar ik ben ook bijzonder verguld met deze fantastische ode aan de grootmeester.

Luister hier naar een paar fragmenten:

tall buildings     
granny wont't you smoke some marijuana     
radio john