“We’re usually a lot better than this” is de “tongue-in-cheek”-titel van het live-album van Tim O’Brien en Darrell Scott dat op de valreep 2012 tot een absoluut topjaar maakte voor de liefhebbers van het mannelijke duetzingen. De Everly Brothers hebben vele navolgers, maar zij hadden de kunst ook al afgekeken bij de Louvin Brothers en de Stanley Brothers, die nog veel messcherper samenzongen. Tim O’Brien en Darrel Scott zijn twee Amerikaanse singer/songwriters uit North Carolina die het heerlijk vinden samen te spelen en te zingen, en die elkaar als ze samenspelen ook volledig lijken te vertrouwen, want er gebeurt altijd heel veel spannends als die twee samen op het podium staan. En hun samenzang gaat op een fenomenale manier nog weer net even verder dan al hun voorgangers.

Deze opnames dateren uit 2005 en 2006, en komen van twee benefietconcerten die ze gaven voor de Arthur Morgan School, waar ze op dat moment allebei een kind hadden zitten. Twee zondagmiddagen, met publiek plus leerlingen en leerkrachten van de school. Scott nam de twee concerten zelf op, luisterde ze jaren later terug en dacht dat ze toch niet echt slecht waren en bracht een uur op cd uit, en als luisteraar zit je nu met open mond te luisteren, want nogmaals, voor alle duidelijkheid: de titel van het album is echt pure ironie.

Sommige nummers hebben ze samen al honderden keren gespeeld, andere liedjes spelen ze hier voor het eerst samen. Je hoort enkel twee mannen zingen en samenspelen op gitaar, mandoline en banjo, maar ze doen dat zo adembenemend avontuurlijk en ongeremd dat je als luisteraar een enorme luisterkick krijgt. Zelfs volstrekt doodgezongen nummers als Will the circle be unbroken worden hier fantastisch. Ze hoeven zich voor elkaar niet in te houden en gaan volledig los. Luister naar de manier waarop ze elkaar uitdagen op hun instrumenten en ook met hun zang – zoals Darrell Scott het zegt voel je het als luisteraar ook: “We are fearless and we egg each other on towards the edge of crash and burn”…

Het levert een geweldig album op, en de hoop dat Scott nog meer van dat soort vergeten juweeltjes in zijn opnamearchief heeft liggen.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.