Tomislav Golubin is een mondharmonicaspeler die in Kroatië de blues speelt. Dat kun je toch horen, al probeert hij zo goed mogelijk de echte Amerikaanse oerblues te spelen. Maar er speelt een blazer mee, die een onmiskenbaar Balkangeluid uit zijn trombone tovert, en de ritmes en sfeer zijn ook duidelijk Oosteuropees. Dat wil zeggen dat de kleur oosteuropees is. De blues blijft toch zonder meer de blues. Maar juist die kleur maakt het toch allemaal wel speciaal. Luister maar naar het fragment. Op de rest van het album Mr B wordt er vaak nog veel subtieler gespeeld, en soms wat jazzier dan hier. Op het titelnummer wordt bijvoorbeeld een fluweelzachte maar zeer fraai swingende vibrafoon ingeschakeld. Prachtig. Voor een bluesplaat is hier een ongekende rijkdom aan arrangementen en diepgang te vinden, met ook nog violen, slidegitaren en veel meer.

Nebojša Buhin is een veelzijdige bluesgitarist die zowel op scheurende elektrische gitaar als op subtiele akoestische gitaar enorme indruk maakt, en niet alleen met virtuositeit en snelheid, maar vooral met trefzekerheid en sfeertekening. Ook hier geldt dat de kleur van de muziek verraadt dat het hier om een Kroatische bluesmuzikant gaat. De blues wordt hier verder aardig gemengd met rock en jazz, maar Buhin blijft een eigen geluid houden. Het is blues uit onverwachte hoek, maar beide heren zijn buitengewoon goed, van internationale topklasse, en net die eigen Kroatische inkleuring maakt hun muziek speciaal.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.