Drie dames die de blues zingen, alledrie op hun geheel eigen manier. Ze doen het overigens alledrie met grote overtuiging.

Odetta – Blues everywhere I go

We hebben het hier al eerder over de laatste cd van Odetta gehad. Het New Yorkse NC-label heeft een zeer prima band rond Odetta geformeerd en dat leverde inmiddels twee fantastische bluesplaten op, allebei tegen jazz aanhangend. We hebben het hier nu even over de eerste van de twee. Soms zingt ze hier ook een nummer met alleen de begeleiding van Dr John op de piano. Pure blues, en Odetta’s stem is nog even indrukwekkend als vijftig jaar geleden. We vinden hier nummers die door vrouwen als Bessie Smith, Memphis Minnie, Ma Rainey en Sippie Wallace beroemd zijn geworden, maar Odetta blijft moeiteloos staande naast al die grote namen. Sterker nog – soms komt ze nog veel sterker uit de hoek. Het duet met Dr John past er overigens perfect tussen. Mooie, jazzy blues, fantastisch gezongen, met een zeer sterke bluesband.

Ann Rabson – In a family way

Ann Rabson speelt piano en gitaar en zingt, en omringt zich hier met haar complete familie. Dat levert een verrassend sterke cd op, waarbij de rol van de jazzy fiddle niet onderschat mag worden. Het is een wat lichtere plaat dan die van Odetta, we zitten hier in het gebied tussen jazz, blues en folk, met de blues als goede basis. Een lekkere plaat. Er wordt prima gezongen en uitstekend gemusiceerd, waarbij goed te horen is dat dit gezelschap regelmatig gewoon voor de lol samen zit te spelen. Het klinkt allemaal even geïnspireerd.

Toni Lynn Washington – Been So Long

Toni Lynn Washington zit van deze drie dames nog het dichtst in de soulhoek. Er wordt met overgave en overtuiging gezongen, en ook hier heeft de dame in kwestie een meer dan voortreffelijke band om zich heen staan. Duke Robillard (van de Fabulous Thunderbirds) speelt niet alleen gitaar, maar produceerde de plaat ook voor Northern Blues. Een fantastische soulplaat, van begin tot eind, met magnifieke arrangementen.