Curt Boetcher heeft in de jaren zestig aan een aantal popklassiekers meegewerkt, maar hij heeft zelf ook een vergeten meesterwerk gemaakt – There’s an innocent face is een juweel van een plaat, met bovendien een gimmick die ervoor zorgt dat de plaat nooit optimaal op cd zal kunnen worden overgezet. Boetcher gaat namelijk door tot het gaatje. Dat wil zeggen dat je aan het einde van kant 1 na een wegstervend applaus een auto langs hoort razen, en die blijft dat eindeloos doen als je een pick-up hebt die blijft draaien.
Aan het einde van kant 2 hoor je helemaal aan het einde krekels tjierpen, en ook die gaan net zo lang door tot je de naald van de plaat haalt. Hier die twee slotfragmenten van die bijzondere plaat.