Claudia Bombardella komt, onwaarschijnlijk genoeg, uit Luxemburg. Ze begon al vroeg saxofoon en viool te spelen en vertrok naar Italië. Ze verdiept zich daar in theater en jazz, gaat componeren en arrangeren. Daarnaast gaat ze zingen en weet ze verbluffend genoeg ook nog wat andere muziekinstrumenten onder de knie te krijgen. Dat “onder de knie” moet je als een eufemisme lezen, want Bombardella is een virtuoos op al de instrumenten die ze in handen neemt. En dat componeren, dat heeft niets meer met virtuositeit te maken – het is gewoon allemaal adembenemend mooi wat ze doet.

In 2004 stelt ze een ensemble samen waarmee ze live Paessagi Lontani opneemt, vijf kwartier prachtige muziek, met net dat vleugje treurigheid dat alle virtuositeit doet vergeten, omdat de muziek je meesleept en ontroert. De titel van de cd verwijst naar het tweede deel van de set die hier gespeeld wordt, en die bestaat uit vijf stukken die samen een prachtige suite vormen. Het ensemble klinkt als een bijzondere mix van een klassiek strijkorkest (violen, contrabas en cello) en een folk- of zigeunerorkest (accordeons, gitaar), waar voor de speciale balans ook nog een saxofoon en een klarinet in mee mogen doen. Het resultaat klinkt fantastisch.

Voor het gemak zullen we het maar wereldmuziek noemen, want Bombardella heeft goed geluisterd naar zigeunerorkesten en naar klezmerbands. Toch is deze muziek niet echt ergens mee te vergelijken, al worden er ook wat traditionele Europese folkstukken gespeeld. Bombardella maakt haar volstrekt eigen, prachtige, meeslepende muziek. En er mag gelachen worden. Luister maar naar de jazzy scatzang aan het eind van La Novia, of naar de momenten waarop er ineens avantgardistisch uit de bocht gevlogen wordt. Heel grappig, maar ook heel erg goed gedaan. Bombardella lijkt alles te kunnen – spelen, componeren, arrangeren – maar wat het meeste imponeert is dat ze van alle muziek die ze zelf goed vindt elementen overneemt en er haar eigen, volstrekt vanzelfsprekend klinkende nieuwe Europese volksmuziek van maakt. “Volksmuziek” klinkt misschien wat denigrerend, maar dat is zeker niet zo bedoeld, wat Bombardella weet ook een gelaagdheid en een spanning aan te brengen die verre van simpel is. Dit is muziek waar je niet snel op uitgeluisterd bent.