We hebben het hier al eerder over Boris McCutcheon gehad, en we zullen het wel vaker over hem hebben, want elke plaat van Boris en zijn Saltlicks is weer beter dan de vorige. Als we de titels van zijn leidjes op Bad Road, Good People opnoemen kun je al wel een beetje nagaan waar Boris het zoals over wil hebben – The Ballad of Rusty Strange, Small Town Blues, Big Old World, Working on a Sunday, Waiting for the Demons to Die, Pony Ride, Peace With the Pines, The Wicked Things, The Ballad of Natascha Kampusch, The Monster That Swam in Figure Eights, I long (then I’m gone).

Dat alles gebracht met een fantastische half akoestische band die zeer geïnspireerde, verrassende arrangementen laat horen, die ook na herhaalde beluistering niet vervelen. Boris zingt als vanouds ontspannen maar zeer overtuigend met een aangename, licht hese stem. De liedjes lijken ook steeds beter te worden, waarbij dient te worden aangetekend dat McCutcheon niet alleen goede pakkende melodieën schrijft, maar dat hij in zijn teksten ook in mooie, verrassende formuleringen bijzondere beelden weet op te roepen. Zoals deze zinnen, uit The Ballad of Rusty Strange: “Speed’s vexation to my molasses soul, I’d rather sleep alone with a warm soapstone”.

De neiging om te gaan citeren is groot, maar de teksten van Boris komen toch echt het beste tot hun recht in zijn onweerstaanbare liedjes. Bad Road, Good People is dan ook een ouderwetse aanrader, een subliem groeiplaatje.

• Boris McCutcheon and the Saltlicks – Bad Road, Good People – Frogville Records, distributie Lucky Dice FVR-044

Boris McCutcheon tourt ook door Nederland, dus als je de kans hebt zeker gaan kijken, en koop dan meteen deze cd tegen een aangenaam prijsje.