In een trio kun je je nooit achter de ander verschuilen. Dat betekent dat je alledrie steeds zeer alert op de toppen van je kunnen moet spelen. Het Anouar Brahem Trio bewees op 15 mei 2008 in de kleine zaal van de Oosterpoort in Groningen weer eens dat een optreden met drie muzikanten die op hun scherpst zijn een echte belevenis kan zijn.

Anour Brahem is een Arabisch geschoolde oud-speler die alle conventies die rond dat instrument gelden naast zich neer heeft gelegd, en die naar Parijs trok om op muzikale avonturenreis te gaan. Hij speelde met zeer uiteenlopende jazzmuzikanten als Jan Garbarek en wist een zeer gevarieerd maar schitterend oeuvre op cd vast te leggen (ik heb zelf inmiddels negen gekoesterde albums in de kast staan).

Hij lijkt zijn draai nu definitief gevonden te hebben in dit trio, waarin hij zelf uiteraard de oud bespeelt, terwijl daarnaast twee ongebruikelijke instrumenten worden ingezet. Dat wil zeggen dat met name de combinatie van deze drie nogal ongebruikelijk is – de piano is voor de westerse muziek wat de oud is voor de arabische – het instrument waar zeer veel muziek op gecomponeerd wordt. De accordeon tenslotte wordt toch veel meer als volks instrument gezien, dat in de klassieke muziek of de jazz nauwelijks een rol speelt.

Dat is hier wel anders, want de accordeon speelt hier in de handen van Jean-Louis Matinier een glansrol, net als Francois Couturier achter de piano en Brahem op de oud. De heren kwamen wat kabbelend en meanderend op gang, maar toen ze eenmaal op stoom waren kon de zaal getuige zijn van een fenomenaal concert. Het leek er in eerste instantie op dat er van papier gespeeld werd, maar het was al snel duidelijk dat er veel ruimte voor improvisatie was, en aan de glimlachende reacties naar elkaar toe kon je opmaken dat ze niet alleen het publiek, maar ook elkaar nog regelmatig wisten te verrassen.

De muziek is wat moeilijk in een hokje te plaatsen – arabisch, wereldfusie, kamermuziek, jazz of avantgarde – maar klinkt zeer organisch en vanzelfsprekend, wat zonder meer te danken is aan de intensieve manier van samenspelen van deze drie virtuoze en sensitieve topmuzikanten. Waarbij ook nog even dient te worden opgemerkt dat de muziek ook zeer melodieus en licht contemplatief klinkt.