Willem Breuker was de grootste jazzmusicus en -componist die ons land ooit heeft voortgebracht. Breuker was zelfs meer dan dat, hij was de Duke Ellington van Europa, die met zijn kleine bigband, het Willem Breuker Kollektief, niet alleen de boel hier in Nederland, Europa én in Amerika, opschudde en wakker jende met zijn vrolijke, anarchistische theatershows, maar die ook bloed- en bloedmooie muziek maakte met vaak een zwaar melancholieke ondertoon. Willem Breuker overleed op 23 juli 2010. Hij werd maar vijfenzestig.

Breuker zette de boel op stelten, telkens weer, maar het was bij hem nooit zomaar herrie om niks. Hij wist wat hij wou. Geen kopie van Amerikaanse freejazz, maar avantgardistische jazz met de wortels in Europa, in Nederland. Hij was een eigenheimer die volstrekt zijn eigen gang ging, maar die daarbij wel een groot aantal topmuzikanten mee kreeg. Hij laat een imposant oeuvre achter van platen en cd’s die vrijwel allemaal werden uitgebracht op zijn eigen platenlabel, BV Haast. De eigenzinnigheid werkte door tot in de details, want de hoezen van zijn platen waren al net zo bijzonder en uniek als de muziek.

En die muziek was werkelijk uniek. Europese jazz van absoluut wereldniveau. We laten hier wat willekeurige fragmenten horen die we kozen vanwege de titel, of omdat de melancholieke Breuker te horen is. Want hoewel hij zelf waarschijnlijk feestmuziek voor zijn begrafenis heeft besteld, staan we hier op dit moment liever even stil bij de ingetogen Breuker. Willem, we zullen je missen!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.