Bruce Brittain en Brian Kramer spelen en zingen hun liedjes allebei in de zogenaamde americana-stijl, waarbij wat typisch amerikaanse muziekstijlen als jazz, blues, country, folk en rock gemengd worden tot een aangenaam mengsel dat perfect op elk liedje kan worden toegesneden. Je kunt je dan ook wel voorstellen dat er heel verschillende soorten americana bestaan, naargelang het mengsel wat meer blues of country-ingrediënten bevat.

Bruce Brittain – More to Love

Ik luister altijd eerst naar de muziek voordat ik het hoesje bestudeer of meer informatie over de betreffende artiest opzoek. Meestal kom je dan niet echt voor verrassingen te staan, maar bij Bruce Brittain was ik verbaasd, want toen ik naar de teksten luisterde had ik het gevoel met een snotneus van een puber te maken te hebben vanwege de ronduit sexistische en tamelijk platvloerse teksten, maar Brittain lijkt, als je de hoesfoto mag geloven, eerder een zestiger. Eentje die nooit volwassen is geworden dan, want het fragment dat we je hier uit het titelnummer van zijn cd More to Love laten horen is zeker geen uitzondering. Het gaat het hele album zo door, en veel andere thema’s heeft de man ook niet. De muziek is verder wel in orde, maar je moet de teksten eigenlijk negeren om daar een beetje van te kunnen genieten, of ze als onbedoelde humor beschouwen.

Brian Kramer – Myself and Mine

Brian Kramer is een Amerikaanse bluesgitarist en zanger die ruim tien jaar geleden naar Zweden vertrok waar hij nu nog steeds woont. Hij treedt elke week in Club Stampen in Stockholm op, en daar werd zijn vorige album, met band, ook opgenomen. Op Myself and Mine is hij alleen te horen, met zijn National Guitar, en dat pakt heel goed uit. Kramer heeft wel degelijk wat te vertellen en heeft daarvoor niet meer dan zijn gitaar nodig. Hij schrijft mooie, overpeinzende liedjes, over een zakhorloge of een toevallige ontmoeting met Steve Earle op een regenachtige dag in Amsterdam. Een singer/songwriter met mooie liedjes die hij zingt en speelt als een oude bluesmuzikant op zijn back porch. En toch ook weer niet helemáál als een bluesman, waardoor we hem toch maar bij de americana indelen.



Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.