Leon Brock is een Nederlandse singer/songwriter die gek is op Amerika en op Amerikaanse rootsmuziek. Het is dus niet geheel onlogisch dat hij ook Engelstalige, Amerikaanse liedjes maakt. Het pijnlijke is alleen dat hij zo’n oerhollandse uitspraak heeft dat je steeds zit te gissen naar wat hij nu precies bedoelt. “Living alive”? Daar lijkt hij “living a life” te bedoelen, en zo blijf je steeds zoeken naar de precieze tekst. Dat werkt soms op de lachspieren, maar meestal is het gewoon tenenkrommend en vooral erg jammer, want Brock schrijft serieuze teksten, over het laatste bezoek aan een vriend die kanker heeft (een liedje met de geheimzinnige titel “Astrodome and eating baked potatoes”), over een jongen die al jaren op het station staat te wachten op zijn vader die ergens anders een leven leeft en die nooit op komt dagen. Het album Ordinary People gaat over gewone, maar wel steeds Amerikaanse, mensen met een, meestal dramatisch, verhaal. Met die liedjes is niks mis, en met de arrangementen en de samenzang ook niet, maar Brock moet echt Engelse les nemen, of in zijn moerstaal gaan zingen. Helemaal onderaan kun je twee fragmenten beluisteren.

  • Leon Brock – Ordinary People – Saguaro Records SR01

Leon Brock’s reactie op bovenstaande recensie:

Dank voor jullie recensie en dat jullie de cd hebben willen beluisteren.
Echter heb ik een verwondering:
ik heb opgetreden/gespeeld  in Frankrijk, Belgie, Thailand, Cambodja, Mexico voor publiek of met lokale muzikanten. De laatste twee jaar ook in de USA in Los Angeles en recentelijk in the Cactus Cafe in Austin Tx. Ook heb ik mijn cd laten horen aan diverse Amerikanen. Hierbij werd overal en altijd gepraat over de muziek en de inhoud van de teksten. Voor zover ze een hollandse tongval opvalt of horen zal ’t ze een worst zijn, ze vinden het toch ook wel weer bijzonder dat iemand van buitenaf hun soort muziek speelt en zingt. Daarbij komt dat er zoveel mensen met diverse tongvallen  rondlopen in de States: Freddy Fender, Los Lonely Boys zingen met een mexicaans(spaans) accent engels, John Kay (zanger Steppenwolf, een duitser) zong live met een duits accent, De Italo-amerikaan is te herkennen (denk aan de Robert de Niro rollen) de Amish spreken duits-amerikaans, de indianen zijn ook te herkennen aan hun accent. No one cares, sterker nog de amerikaan is trots op zijn afkomst en vindt dit niet erg om te laten merken (musici worden altijd aangekondigd met hun naam en de staat waar ze vandaan komen). Moeten Freddy Fender en de Lonely Boys dan maar stoppen met Engels zingen of les nemen….?
 
Waarom doen de nederlandse critici zo ontzettend moeilijk over het hebben van een tongval (zoveel nederlandse zangers bandjes hebben ‘m maar vaak wordt de zang redelijk weggemixt en valt ’t minder op maar bij mijn cd is bewust de zang naar voren gezet en dus geef je jezelf meer bloot en valt ’t dus meer op en dan is het erg goedkoop om zo ongenuanceerd kritiek te spuien: lachspieren, tenenkrommend tsja). wat is dat toch? moeten we dan doen alsof we amerikanen zijn??, gaat ’t niet gewoon om de muziek en de tekst en de inhoud???
 
Hieronder de reactie van de amerikaanse songwriter Dan McCann nav jullie recensie:
 
I think your vocal performances live ( from national radio) and on CD of these songs are both honest and well done……  the problem is more with the sensibilities of some of the European critics….it’s not a new story…..European tastes in vocals are often a but eccentric….. My friend Wiley Cousins (google him) is an American piano/vocalist/songwriter living in Finland, and he makes great rock n roll records. He says the critics there think that Creedence Clearwater would be better if Fogerty had a more operatic voice…..Can you imagine how bad “Proud Mary” would sound if the vocals were sung more in the style of opera? But the Finns would like that…..
The Belgian critic said my vocals were not up to Pop standards too…..and he ’s right, but thats not what Im trying to do either…..These same critics dont have anything negative to say about Bob Dylan’s very strange voice because everybody accepts it….
Do you remember Jon Kay from Steppewolf? he was German and speaks with a german accent……he totally disguised his accent on records and was a pop star on the radio in America…. you can hear his accent in live recordings and no one cared…..
Perhaps your accent will keep you from the stage of American Idol… Or even from Pop stardom but Steve Earle is not a pop star nor  is Paul Barrere of Little Feat either…… Your singing is honest and fits your songs and some people will like the accent and some may not but they are your songs and they do not go any other way than the way you sing them……
Sometimes the critics miss the point….I think this one did…….the face and voice of music is always changing..the face and voice of America is always changing……his opinion is small ….
met vriendelijke groet
Leon

Mijn antwoord:

Dag Leon,

 
Ik begrijp je reactie, maar ik wil er toch nog een paar dingen over zeggen. Ten eerste zijn Amerikanen over het algemeen buitengewoon beleefd. “Honest and well done” is bijvoorbeeld een beleefde manier om te zeggen dat je op een eerlijke manier en met gevoel zingt. Maar het zegt niets over je verstaanbaarheid of begrijpelijkheid. Zoals ik al schreef – het is jammer dat ik regelmatig moet raden naar wat je bedoelt, omdat het me ook duidelijk is dat je serieuze teksten probeert te schrijven, maar als ik te vaak moet raden naar wat je wil zeggen doe je toch ergens iets niet helemaal goed. Dan heb ik het over de verstaanbaarheid.
Een ander punt is dat je de neiging hebt cliché’s te gebruiken. Ik zal je uitleggen wat ik daarmee bedoel. Ik ben zelf opgegroeid in Maastricht, en ik heb met mijn vader mijn hele leven alleen maar Maastrichts gepraat. Toen hij een jaar of tien geleden overleed wou ik graag iets zeggen bij de uitvaartdienst, maar ik kwam er niet uit, omdat ik dat in het Nederlands moest doen voor mijn gevoel (omdat er vrij veel niet-Maastrichtenaren zouden zijn). Pas toen ik besloot het in het Maastrichts te doen rolde er een goed, persoonlijk verhaal met enige diepgang uit. Ik vermoed daarom dat je veel dieper en persoonlijker kunt schrijven in je eerste taal, en dat je in een tweede of derde taal altijd beperkt blijft, wat voor een liedjesschrijver eigenlijk zonde is, zeker ook voor jou, want ik heb het gevoel dat je wel degelijk bereid bent je ziel bloot te geven in een liedje. Ik ben er alleen van overtuigd dat je dat in het Engels niet zo gemakkelijk zal lukken. En dan heb ik het dus absoluut niet over een tongval of een accent.
Ik hoop dat ik hiermee mijn recensie een beetje voor je heb kunnen onderbouwen.
 
Met vriendelijke groet,
Holly Moors

PS
Vind je het goed als ik jouw reactie onder mijn recensie plaats? Ik vind het op zich goed dat een lezer dan zijn eigen mening kan vormen, en ik vind ook dat mijn mening absoluut niet heilig is, dus een relativering van de artiest zelf is dan niet zo gek.

Tenslotte: het antwoord van Leon:

Hallo Holly

Bedankt voor je mail, dat je wilt reageren.
Wat me opvalt is dat je argumentatie nu vele malen genuanceerder is dan de recensie. (hier kan je wat mee als muzikant, scoren krachttermen beter in de pers???)
Mijn reactie is vnl voortgekomen uit de ongenuanceerde termen van je recensie. Ieder heeft zijn mening en kan die ook geven maar er moet wel iets mee te doen zijn dus er moet argumentatie bij en die vind ik wel in deze mail, en ik vind het jammer dat je dat niet in je recensie doet
Verder wil ik wel vermelden dat de reactie van Dan McCann niet uit beleefdheid is geschreven, ik ken hem. Ben vaak bij hem geweest, heb muziek gemaakt met hem en zijn muziekvrienden, wij hebben het veel over muziek, zeggen elkaar de waarheid dus kan ik zijn reactie op waarde schatten.
Ik ben vrij vaak in de USA geweest, heb trouwens nooit last gehad van mensen die me niet begrepen dus… 
 
Dat ik in ’t Engels zing is een keuze, ik heb niets met ’t Nederlandse lied dus dan wordt ’t lastig.
 
Je mag mijn reactie best onder de recensie plaatsen maar dan moet je jouw reactie daarop er ook maar onder zetten ter nuancering van je recensie, dan wordt alles weer in perpectief geplaatst toch??
Kijk maar hoe je ’t doet
Ik ga uit van je oprechtheid
Nogmaals dank voor je reactie
Met vriendelijke groet
Leon

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.