Hij ziet er op zijn laatste album, New Orleans, nog jonger uit dan op zijn vorige album ‘Til Spring, maar verkijk je er niet op, want Clarence Bucaro klinkt als een doorgewinterde muzikant die echt iets te zeggen heeft. Stevige New Orleanspop, met de sfeer van de swamps, bluesy, jazzy, zwoel en intiem. Met een band die helemaal aanvoelt wat Bucaro van ze verlangt. De passie wordt nog het mooist door het heerlijke volvette orgel verklankt, maar er wordt op momenten ook bijna gefluisterd, zo subtiel wordt het dan. Bucaro werd al vergeleken met Van Morrison in zijn beste jaren, maar het mooie is dat deze man zijn eigen geluid heeft en dat dit soort vergelijkingen alleen aangeven dat hij net zo stevig en soepel klinkt als The Man in zijn goede jaren. Standing on Old Grounds vinden we op beide albums terug. Ik vind beide versies geweldig, maar de kalere van de twee vind ik zelf uiteindelijk de mooiste. Hier kun je in twee fragmenten zelf de vergelijking maken. Vooraf nog een nummer van ‘Til Spring, en afsluitend nog een van New Orleans.
Overigens werd New Orleans wel in 2009 uitgebracht, maar werden de basisopnames al in 2004 gemaakt, dus feitelijk kun je ‘Til Spring als zijn laatste album beschouwen. Beide cd’s zijn te beschouwen als absolute aanraders.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.