Jonathan Byrd is een rocker die helemaal terugging naar de akoestische folk. Op zijn vorige cd, met de band Dromedary, kon je wel goed horen dat hij uit de rockhoek kwam door zijn aanpak, maar op zijn nieuwe cd This Is The New That zijn de rockelementen weer wat nadrukkelijker aanwezig. Denk aan Bob Dylan in het begin van zijn elektrische periode. Het album opent meteen goed met de talking blues The Cocaine Kid dat de sfeer van Highway 61 Revisited perfect weet op te roepen, terwijl de arrangementen zelfs nog iets geraffineerder zijn zonder aan kracht in te boeten. En de inspiratie blijft, al is het allemaal misschien ietsje minder strak dan bij Dylan.

Folk wordt hier op een perfecte manier gekruist met rock, terwijl Byrd ook nog eens liedjes schrijft die niet alleen uitblinken door intelligente teksten, maar ook door melodietjes die blijven hangen. En de rockende folk krijgt af en toe ook een bluessmaakje of een vleug country (dankzij de steelgitaar die af en toe opduikt). En soms zijn de liedjes ook buitengewoon grappig, bijvoorbeeld als in Jesus Was A Bootlegger een illegale whiskeystoker (een bootlegger) met de bijbel in de hand voor de rechtbank verschijnt, want Jesus veranderde water in wijn, dus “wouldn’t that make him a bootlegger too?”

Er valt over deze cd eigenlijk maar één minpuntje te melden, dat voor sommigen waarschijnlijk ook weer een pluspunt zal zijn – ik kan hem op mijn computer niet draaien, omdat er een paar mp3’tjes op staan die je mag downloaden. Mijn computer begrijpt dat niet, en speelt de cd niet af, maar weigert ook de mp3’tjes te laten horen. Tja. Gelukkig hebben we een goede cd-speler en een discman die de schijf wel pakken. Dat doet allemaal niets af aan het feit dat we hier een ijzersterke folkrocker in handen hebben zonder enig zwak moment. Een heerlijke aanstekelijke plaat met lekkere, stevige riffs en een verzameling prachtliedjes. Stevig en subtiel, rockend en swingend, allemaal tegelijkertijd. Een hele dikke aanrader.