Andrew Calhoun brengt al sinds 1983 platen uit, maar ik ontdekte hem pas via zijn laatste, waarin hij eigenlijk vooral dirigent en samensteler van het programma was. Bound To Go was zo’n indrukwekkende plaat dat ik naar zijn vorige album ging luisteren. Dat is op een heel andere manier al net zo’n bijzondere plaat.

Staring At The Sun bevat liedjes die Calhoun schreef tussen 1973 en 1981. Dat levert een bijzonder intiem album op, van een man van middelbare leeftijd die de liedjes zingt die hij als jonge man schreef. Je hoort alleen een zanger en zijn gitaar, en de liedjes klinken door die aanpak op de een of andere manier gerijpt. Ik vermoed dat Calhoun zelf aangenaam verrast was toen hij deze oude liedjes herontdekte, en dat hij als oudere wijzere man de kracht van de liedjes des te meer kon waarderen. En dat geldt ook voor deze luisteraar.

De liedjes van een jonge man doorleefd gezongen door zijn oudere ik. Bijzonder en zeer prachtig.

• Andrew Calhoun – Staring At The Sun – Somgs 1973-1981 – Waterbug WBG0067