Jonge vrouwelijke singer/songwriters doen vaak iets te hinderlijk denken aan hun grote voorbeelden, waardoor de meeste albums uit die specifieke categorie op het stapeltje “dertien in een dozijn” belanden. Heel af en toe springt er toch een uit. Catie Curtis is een twijfelgeval, maar juist daardoor draaide ik haar cd wat vaker, en bleek het toch één van die zeldzame groeiplaatjes te zijn. Plaatjes die zich niet meteen aan je opdringen, maar die iets meer tijd nodig hebben. Maar dan raak je er ook behoorlijk aan gehecht.

In dit geval zijn het de arrangementen, die nieteens zo heel erg spectaculair zijn, maar die wel precies elk liedje dat beetje meerwaarde geven waar het recht op heeft. Alle liedjes op Long Night Moon zijn door Curtis zelf geschreven. Mary Chapin Carpenter en Kris Delmhorst zingen fraaie tweede stemmen, dus ook zij herkennen de kwaliteiten van Curtis. Een mooi intiem album dat aandachtige luisteraars verdient.