Corky Siegel is een mondharmonicaspeler die bekend werd met de Siegel – Schwall Blues Band, die hij samen met de gitarist Jim Schwall oprichtte. Eind jaren zestig werd hij door de dirigent Seiji Ozawa van het Chicago Symphony Orkest gevraagd om in een modern klassiek stuk mondharmonica te spelen. Het was een stuk van de Amerikaanse componist William Russo dat Street Music heette, en min of meer in de traditie van Gershwin lag. Mooie muziek, met een prachtige mondharmonicapartij. In 1973 en 1974 werden twee stukken van Russo door Deutsche Grammophon op plaat gezet, met Corky en Ozawa.
Corky kreeg toen blijkbaar de smaak te pakken van “klassieke” muziek, want hij kwam in 1983 op de proppen met Corky Siegel’s Chamber Blues.

Chamber Blues is een gezelschap met een vrij ongewone bezetting. Corky speelt “blues harmonica” en piano en zingt af en toe, Frank Donaldson speelt tabla en doet soms wat met andere percussie-instrumenten,  en het West End String Quartet bestaat uit twee violisten, een violabespeler en een cellist. Ze combineren twee muziekgenres die je niet snel met elkaar in verband zou brengen, namelijk blues en kamermuziek, en doen dat op een bijzonder spannende manier.

Als je bij kamermuziek denkt aan wat suffige, brave luistermuziek word je bij Chamber Blues goed wakker geschud. Gepassioneerd, sprankelend, swingend, en vooral ook heel spannend. Eigenlijk zit je steeds op het puntje van je stoel. En wat eigenlijk het eigenaardigste is: het klinkt zo vanzelfsprekend. Je vraagt je af waarom nooit eerder iemand op het idee gekomen is om deze twee muziekgenres te combineren. En dat is natuurlijk een niet geringe prestatie. Geweldige muziek, die nooit verveelt.

Meer weten, en misschien ook eens even een stukje luisteren? Ga dan naar www.chamberblues.com waar je ook de cd’s van Corky Siegel kunt kopen, en waar je je kunt abonneren op Corky Siegel’s Bluesletter.