Chumbawamba is een Brits folkgezelschap dat ooit een enorme hit had met het nummer Tub Thumpin’, dat als een halve rap was opgezet, en dat perfect paste in de licht agressieve anarchistische houding van de band in die periode. Tegenwoordig is Chumbawamba nog maar een kwartet met gastmuzikanten, en klinkt de muziek heel wat relaxter dan toen.

Dat wil zeker niet zeggen dat het nu allemaal wat bezadigder is, of minder. Integendeel. De muziek klinkt iets meer als klassieke Engelse folk, maar dan wel erg goed, en de kritische teksten, die bij deze band altijd essentieel waren, komen in deze arrangementen misschien nog wel beter tot hun recht. Zoals ze zelf tijdens vrijwel elk optreden beweren: “er kunnen niet genoeg anti-oorlogsliedjes gezongen worden”. Er staan weer een paar zeer fraaie op zowel hun laatste studioplaat A Singsong And A Scrap als op hun livealbum Get On With It Live.

Daarbij zit onder meer een mooie bewerking van de gospel Walking Into Battle With The Lord dat hier niet alleen een anti-oorlogsliedje wordt, maar ook een liedje tegen alle vormen van fundamentalisme. En het wordt hier ook nog eens bloedmooi meerstemmig gezongen. De meeste liedjes schrijven ze overigens zelf, en ook daar zit het ene juweeltje na het andere bij.

De gastmuzikanten zijn niet de minsten – John Jones, Coope, Boyes & Simpson zingen bijvoorbeeld mee. En dat ze een fraaie Engelse versie van Bella Ciao zingen, daar krijgen ze mij ook mee om. Prachtige muziek, waar ik altijd een bijzonder goed humeur van krijg, en die bovendien ergens over gaat. Aanraders.

• Chumbawamba – Get On With It Live – No Masters NMCD 26
• Chumbawamba – A Singsong And A Scrap – Edel