Colleen Lovett is, zover we weten, geen familie van Lyle, en als je naar haar plaat uit 1974 luistert zul je die link ook niet snel meer maken. Haar Birds with broken wings werd opnieuw uitgebracht door het label Fall Out, dat vooral psychedelische juweeltjes uit de jaren zestig onder het stof vandaan haalt. Lovett is een geheel ander kopje thee.

De muziek is volledig “over the top”, lounge-achtige nachtclubmuziek, met een intiem fluisterzingende Lovett die haar eigen nummers brengt. Ze zingt op sommige momenten bijna vals, maar op de een of andere manier is het er zo ver overheen dat het muziek wordt waar je vreselijk opgewekt van raakt. De slappe lach is nooit helemaal weg, vrees ik.

Maar of dit bewuste of volstrekt onbedoelde humor betreft? Ik vrees, eerlijk gezegd, dat Lovett heel serieus is geweest in haar pogingen een intieme late-avondplaat te maken. Maar als ze tegen het geluid van golven en meeuwen een treurig verhaal begint af te steken over een depressieve situatie en de liefde, en er komt dan ineens, na “I want to fly again” een koortje langs dat “Flyyyyyy” zingt, dan lig ik al weer slap van het lachen onder de bank, en als even later ook nog “wiiiiiiings” volgt is mijn dag weer helemaal goed.

Colleen Lovett – Birds with broken wings – Fall Out FOCD2095