De Canadese liedjeszanger Jason Collett ziet er niet echt uit als het zonnetje in huis. Toch klinkt zijn muziek niet zo gedeprimeerd als het cd-hoesje van zijn tweede cd Idols Of Exile doet vrezen. Integendeel zelfs, wij werden tamelijk vrolijk van deze rootsy singer/songwriter. Hij heeft namelijk niet alleen een prettige stem, hij schrijft ook nog eens aanstekelijke liedjes die erg lekker gearrangeerd zijn. Neem het nummer We all lose one another, wat niet echt een opwekkende songtitel is (“hoe dan ook, we raken elkaar altijd kwijt”). Het is zo mooi gearrangeerd, met een slepend rockritme, heerlijke blazers en een verdwaalde vrolijke banjo, dat je er bijna vanzelf vrolijk van wordt.

Dat is des te opmerkelijker als je eerst zijn solo-live-optreden bij de vpro hebt gezien waar hij I’ll Bring The Sun op een ronduit zeurderige Dylanesque manier brengt, terwijl het nummer op de plaat een gedrevenheid heeft die absoluut opwekkend werkt. Dit is dus voor de verandering een artiest waarvan we de live-optredens serieus afraden, terwijl de cd een absolute aanrader is, die alleen maar mooier wordt. En dat is echt voor het allergrootste deel aan die fenomenaal mooie arrangementen te danken.