
amelia white home sweet hotel
Amelia White liep van huis weg toen ze achttien was – haar ouders accepteerden een lesbische dochter niet en Ameila was bovendien een pittige tante en het eerste meisje na een reeks jongens. Ze vertrok naar Boston waar ze een tijd in de folkscene opereerde, later ging ze naar Nashville waar ze pas echt haar draai vond. Ze maakt nu een pittig soort Americana waar nog wel wat restjes folk in terug te vinden zijn, maar White roert er veel andere invloeden doorheen, tot rap aan toe. Rock, country, blues, en een jazzy feeling maken haar muziek uniek.
Haar liedjes zijn bovendien sterk. Luister maar eens naar Dogs Bark, dat een scherp maar humoristisch commentaar op roddel geeft, en dat bovendien goed in elkaar zit, met een mooi arrangement. White heeft in de loop der tijd ook een paar prima muzikanten om zich heen verzameld, zoals de sublieme en subtiele drummer Marco Giovino en de virtuoze gitarist John Jackson, die eerder al met Dylan en Lucinda Williams speelde.
Kortom – goede liedjes, een prima stem, uitstekende arrangementen en een gedreven band die lekker op stoom is – Home Sweet Hotel is een Americana-aanrader!
- Amelia White – Home Sweet Hotel
Luister hier naar een paar fragmenten: