Bakersfield is de naam van de plaats in Californië waar in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw Merle Haggard en Buck Owens hun eigen countrystijl ontwikkelden als reactie op de wel erg mierzoet wordende Nashville-country, waar de violen de overhand hadden genomen. Stephen David Austin verklaart zichzelf met de titel van zijn album A Bakersfield Dozen nadrukkelijk schatplichttig aan de sound van die bepaalde Country & Western stroming, en dat is ook goed te horen. Bovendien schreef hij een nummer dat The Day Buck Owens Died heet, en dat met een typische Buck Owens-intro start, dus het is wel duidelijk waar de liefde van Austin ligt.

En dan is het heel simpel: als je dat soort muziek ook maar een béétje leuk vindt is dit een geweldige aanrader van een album, want Stephen David Austin doet het verrekte goed. Hij weet zelfs Baby’s in Black van de Beatles, de enige cover op dit elf (!) nummers tellende album om te toveren tot een Bakersfieldliedje. Austin schrijft zelf prima liedjes, al hangt zijn protestlied tegen pesters Fat Kid wel erg van de open deuren en politiek correcte cliché’s aan elkaar. Toch is het een goed lied. Austin houdt Bakersfield in ieder geval op een vitale manier levend door een paar hele mooie verhalende liedjes, waaronder The Cage, en veel humor, in nummers als Dance Without Pants en Best Ex I Ever Had. Energieke en leuke plaat.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.