Colin Linden, Canadese blueszanger, gitarist en multi-instrumentalist, lijkt het bijna te druk te hebben met al zijn bijbaantjes, want het was wel erg lang wachten op zijn nieuwe album. Hij speelt als gitarist in de band van Bob Dylan, speelde mee op de laatste albums van Greg Allman, op albums van Rhiannon Gidden, Dianne Krall en speelde in een tv-special als back-up gitarist voor onder meer Emmylou Harris en Lyle Lovett. Daarnaast kun je hem in aardig wat soundtracks horen (onder meer The Hunger Games, Inside Llewyn Davis, en nog een paar).

Gelukkig heeft hij nu dan toch tijd gevonden om weer even met wat oude kameraden (de band heet in dit geval The Rotting Matadors…) een schitterend nieuw album op te nemen, waarin hij laat horen dat hij nog steeds geweldig sterke liedjes kan schrijven, fantastisch gitaar, mandoline  en ukelele speelt en dat hij ook nog eens een overtuigende zanger is die je bij je strot kan pakken. Die band lijkt hij nieteens nodig te hebben, als je naar het slotnummer Paybacks are Hell luistert, want daarin heeft hij aan zijn eigen gitaar en zijn eigen stem wel bijna genoeg.

Toch voegen John Dymond op bas en Gary Craig op drums wel degelijk iets toe, ook al doordat je kunt horen dat deze mannen al een half mensenleven intensief met elkaar muziek maken. En de gasten gaan er ook vol voor – Charlie Musselwhite maakt zich er absoluut niet vanaf op zijn mondharmonica – hier wordt even vlammend van leer getrokken. Keyboardspeler Reese Wynans werd even geleend van Stevie Ray Vaughan, Amy Helm (Levon Melm, Ollabella) zingt harmony, en organist Tim Lauer schuift er fantastisch mooi in.

Linden noemt zichzelf in de basis een blueszanger, maar hij rekt het genre behoorlijk op – wij zouden het nu eerder roots of Americana noemen. De teksten zitten wel regelmatig tegen de blues aan, met onder meer een mooi Delia-nummer. Linden schreef alle nummers zelf of samen met anderen, en het zijn stuk voor stuk juweeltjes. Rich in Love is een absolute aanrader1

Luister hier naar een paar fragmenten: