Dale Watson heeft een mooie, ouderwetse country & westernstem, en hij zingt zo gemakkelijk en zo ontspannen dat je je als luisteraar bijna vanzelf gewonnen geeft. Zijn band, de Lonestars, speelt ook al zo heerlijk laid-back, maar is tegelijkertijd ongemerkt bijna virtuoos goed, met western swing-arrangementen, ouderwets klinkende country en wat onbestemde invloeden (beetje rockabilly, beetje honkytonk en nog zowat) erdoorheen geroerd.

De heren zingen over vrouwen en drank, veel over drank vooral. Maar zelfs daar kan ik tegen als Dale Watson glimlachend staat te zingen. De oude tradities worden hier met veel liefde, en ik durf zelfs te zeggen passie, nieuw leven ingeblazen, waardoor ik mezelf erop betrapte dat ik hier zat te genieten van een muziekstijl waar ik eigenlijk nooit echt dol op ben geweest. Maar deze heren maken er een onweerstaanbaar album mee. Heerlijk.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.