Baja Louisiana, de titel van de nieuwe cd van Douglas Greer, zette me eerlijk gezegd een beetje op het verkeerde been. Ik heb hem een tijdje laten liggen omdat ik niet zo’n zin had in een cajunplaatje, maar dat bleek een groot misverstand te zijn, want de enige cajun die je op dit album tegenkomt is wat accordeon in een enkel nummer, en dan is het nog maar ondergeschikt aan de stevige, in Texas gewortelde Americana die Greer presenteert.

Douglas Greer heeft een licht gruizige stem en pakt de zaken met een rock ‘n’ rollhouding aan, dus je kunt stevige nummers verwachten met een rauw rafelrandje. Hij heeft bovendien een meer dan uitstekende band ingeschakeld die perfect aanvoelt wat hij wil, dus het rammelt een klein beetje maar alles zit tegelijkertijd perfect in elkaar, waardoor je bij elke draaibeurt meer gaat houden van dit album. Want de arrangementen zijn mooi en verrassend, met fraaie details en accenten. De enen keer is het de pianist die verrast, de andere keer de gitarist, en ook de drummer doet soms dingen waar je erg blij van wordt.

Daar komt bij dat Greer goede teksten schrijft en liedjes die blijven hangen. Dus voordat je het goed en wel doorhebt ben je verslingerd aan dit plaatje.

• Douglas Greer – Baja Louisiana – Zilker Park Records – distr JohTheMa

Luister hier naar een paar fragmenten: