Tom Shed is een liedjesschrijver, zanger, gitarist en banjospeler, en dat doet hij allemaal goed, maar niet virtuoos. Toch heb ik een zwak voor de man, en dat komt voor een groot deel door de teksten van zijn liedjes, die soms aandoenlijk zijn omdat Tom gewoon een goede kerel is met het hart op de juiste plaats, en voor een deel omdat hij een gevoel voor humor heeft dat mij wel aanspreekt. En dan maakt het soms niet zo heel veel meer uit dat iemand niet altijd even toonvast is, of dat de arrangementen niet overal even sterk zijn.

De meeste liedjes op Mama’s going out zijn gewoon erg leuk of gewoon heel goed, en ik betrapte me erop dat er een paar tussen zitten die echt blijven hangen. Ik laat fragmenten horen uit de eerste drie liedjes van het album – veel willekeuriger kan het bijna niet – dan hoor je ook dat hij alle hoeken van de Americana wel een beetje aandoet – country, blues, jazz – hier een steelgitaar, daar wat blazers, soms wat fluiten. Het zit soms op de rand, maar als gezegd: ik heb een beetje een zwak voor de teksten van Tom Shed, en ik merk dat ik toch steeds glimlachend naar deze cd zit te luisteren.

Luister hier naar een paar fragmenten: