Doug Cox speelde op zijn vorige album Hungry Ghosts al de sterren van de hemel samen met Sam Hurrie. Prachtige ontspannen knusblues die blijft boeien.

Nu heeft Cox samen met de Indiase satvik veena-virtuoos Salil Bhatt en tablaspeler Ramkumar Mishra het album Slide To Freedom gemaakt dat de luisteraar in eerste instantie een beetje op het verkeerde been zet. In het openingsnummer Pay Day horen we Cox een blues zingen die dankzij de medewerking van beide Indiase muzikanten een oosters accent heeft gekregen. In het volgende nummer, Bhoopali Dance, zijn de rollen omgekeerd en horen we India, met een vleugje blues verrijkt. Dit soort langere instrumentals overheerst op dit album, waardoor de puristische bluesliefhebber wellicht wat te snel af zal haken. Want de muziek blijft intrigeren en boeien.

Iemand als Harry Manx heeft zich al eerder op dit bijzondere terrein begeven, ook al met betoverend mooi resultaat. Toch bleef het bij Manx vooral blues met een oosters smaakje, terwijl we bij Slide To Freedom het gevoel hebben dat Indiase klassieke muziek en de blues hier een geslaagd huwelijk zijn aangegaan, met een prominente rol voor India. De dobro van Cox voegt zich moeiteloos bij de Indiase muziek, met soms bijna hypnotiserend resultaat. Je zou het wereldfusie kunnen noemen, maar hoe je deze muziek ook categoriseert, het blijft gewoon prachtige muziek.