Wat doe je als je een Belgische mondharmonicaspeler bent en je wilt toch uit de schaduw van Toots Thielemans kruipen? De oplossing van Thierry Crommen is niet de eenvoudigste – hij laat met zijn band horen dat hij buitengewoon veelzijdig is, en dat hij met zijn diatonische en chromatische mondharmonica’s net zo virtuoos is als de wereldberoemde meester. Hij speelt uitbundig, jazzy, bluesy, en hij durft af en toe intiem te spelen, en daar vind ik hem eigenlijk op zijn best. Ik laat hier bewust twee fragmenten horen uit het prachtige So Long (overigens een compositie van bassist Achim Tang). Niet alleen die bassist is fabelachtig goed, ook de rest van de band is top: gitarist Chris de Pauw en pianist Erno zijn al net zo veelzijdig en gedreven als Crommen. De meeste composities zijn originals van de bandleden, en er zitten zeker een paar potentiële klassiekers tussen. Crommen laat hier een fraaie staalkaart zien van de mogelijkheden die een virtuoze mondharmonicaspeler kan benutten. Nu graag kiezen, en dan op het volgende album heel graag meer à la So Long…
Desalniettemin: een zeer mooi plaatje.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.