
the crooked jades
Op het hoesje van hun cd World’s On Fire ogen The Crooked Jades als wat artistiekerige studenten. De band komt uit San Fransisco en speelt stringbandmuziek waar ik buitengewoon vrolijk van word. Dat komt door de liedjes, door de stemmen, maar vooral door de schitterende, soms bedrieglijk simpel klinkende arrangementen.
Op een nummer als Heaven’s Gonna Be My Home wordt de ritmesectie gevormd door losjes klappende handen, het koortje komt van een paar jonge meisjes, terwijl er een stuwende gitaar te horen is en de zang bijna als shoutgospel klinkt. Een heerlijk nummer.
Ook een lastig nummer als Indian War Whoop, dat al erg snel vals gaat klinken, klinkt hier perfect; het wordt mooi stuwend gespeeld, met een mooie introductie en een nog mooier uitloopje. Op Sandy Boys gaan twee mondharpen in duet en op Goodbye Trouble The Soul Of Man wordt er weer schitterend en geïnspireerd gezongen en prachtig gespeeld. Mooi mooi.
Heerlijke muziek, die gegarandeerd een goed humeur oplevert.
- The Crooked Jades – World’s On Fire