
the crooked jades - shining darkness
De vorige cd van de Crooked Jades bleek achteraf een blijvertje te zijn, want het is een van die zeldzame platen waar ik met een grote regelmaat stukjes van blijf draaien. Of hun nieuwe cd, Shining Darkness, dezelfde kwaliteiten heeft kun je niet echt voorspellen, maar dat vorige album was een groeiplaatje, dat steeds maar beter werd, en waar ik nog steeds niet op uitgeluisterd ben, dus dat kun je van deze eigenlijk ook wel verwachten.
The Crooked Jades is een stringband met net dat ruwe randje dat ze interessant maakt. Ze durven te gaan schuren en wringen, terwijl het volgende nummer ineens een helder, licht tinkelende, klaterende instrumental is. Ze klinken ook modern, en dat ligt, merkwaardig genoeg, voor een deel aan de zang. Dat is moeilijk uit te leggen, maar op de een of andere manier weten ze de oude, traditionele stringbandmuziek te laten klinken alsof hij helemaal van deze tijd is. Het is ook bepaald geen puristische stringband, want er komt, naast de gebruikelijke instrumenten als gitaar, fiddle, bas, banjo en cello ook al eens een mondharp langs, maar ook een piano of een orgel.
Het afsluitende titelnummer duurt bijna tien minuten en verveelt geen minuut. Daarna volgt nog een merkwaardig, maar erg leuk instrumentaal uitsmijtertje. Het zelfvertrouwen is ook wat gegroeid, lijkt het, want er worden nu alleen nog maar eigen nummers gespeeld. Allemaal goed, mag ik wel zeggen. Nu gaan we dit plaatje vooral vaak draaien.
- The Crooked Jades – Shining Darkness – Jade Note Music