In de wereld van de singer/songwriter zijn er enorme verschillen – je hebt de felle agressieve liedjesschrijver en de bedachtzame poëet, en alles daartussenin. De oudere, ingetogen liedjeszanger klinkt soms op het eerste gehoor wat saai, maar als je de tijd en de aandacht neemt om goed te luisteren kan hij voor heel aangename verrassingen zorgen.

Dan McKinnon

De Canadese Dan McKinnon kun je rekenen tot de afdeling “kamermuziek” van de liedjesschrijvers – ingetogen en beschaafd. Maar de arrangementen zijn verfijnd, de zang is aangenaam en de liedjes hebben ook echt wat te vertellen. Mooie formuleringen, zoals deze over jonge soldaten die op weg zijn naar de oorlog: “Courage filled our hearts and fear our souls”, uit Miles To Go. Er staan meer indrukwekkende (anti-)oorlogsliedjes op Fields of Dream and Glory, maar ook een liefdevol liedje over een gelukkig stel dat al veertig jaar samen is, en liedjes over de zaken van het leven, steeds fraai geformullerd en met die warme stem overtuigend gezongen. Vaak hoor je alleen McKinnon met zijn gitaar, maar er komen regelmatig een accordeon, een bas, een piano of een cello bij, terughoudend ingezet, maar wel fraai wat toevoegend aan deze mooie gerijpte liedjes.

Dan Reeder

Dan Reeder begint met het nummer Three Chords waarin hij uitlegt dat hij drie akkoorden kan spelen op zijn gitaar. Dat blijkt uiteindelijk wel mee te vallen, en Reeder speelt niet alleen op een akoestische gitaar, maar ook op zelf in elkaar geknutselde “trash electric guitars” of een zelfgemaakte ukelele. Reeder doet op zijn cd alles zelf, ook de percussie en het meerstemmige zingen. Omdat hij niet echt een heel sterke zanger is blijkt dit een prima oplossing. En hoewel het allemaal wat simpel en kelderknutselig klinkt is dit wel een intrigerende cd. De teksten zitten op een iets ander niveau dan die van McKinnon – “All I want is food and pussy”, maar hij maakt wel heel erg grappige liedjes. Ik schoot in ieder geval een aantal keren fors in de lach, en ik betrapte me erop dat ik de liedjes van Reeder ineens zelf liep te zingen, terwijl die van McKinnon toch vooral luisterliedjes zijn. De bedrieglijk simpele liedjes van Reeder blijken dan toch te beklijven.