Je kunt je op muzikaal gebied op verschillende manieren laten verrassen. Eén, ietwat ongewone, manier die desalniettemin tot verrassende ontdekkingen kan leiden, voert je alfabetisch door het alfabet. Hier de eerste vijf letters, met onderaan de pagina steeds van elke artiest twee fragmenten, zodat je niet alleen aan de hoesjes kunt zien dat het muzikale aanbod tegenwoordig bijzonder gevarieerd is, maar je dat ook zelf al luisterend kunt constateren.

Anna – Lieve Dag

Anna is een Nederlandse vrouw die een bijzonder album maakte waarin ze haar gedichten declameert, en soms bijna fluistert. Ze begeleidt zichzelf daarbij meestal op harp, en soms op piano. Pas bij het laatste nummer wordt er echt gezongen (niet door Anna zelf tussen haakjes, die speelt hier alleen harp, maar door Merel Moelker). Dat is overigens ook het enige Engelstalige nummer, met een zowel poëtische als enigszins cryptische tekst. We laten een fragment horen van een van haar gedichten en een stuk van dat laatste liedje, zodat je een beeld krijgt van haar mogelijkheden. Achter “Anna” gaat overigens Anita Frenks schuil.

  • Anna – Lieve Dag – WoNo Productions

Barzin – Notes to an Absent Lover

Barzin is een Canadese band rond Barzin Hosseini die een album met weemoedige liefdesliedjes maakte. Een slidegitaar en country-achtige geluiden, ontspannen zang en prima liedjes. Mooie arrangementen en muziek die je vaker moet horen om die arrangementen helemaal te doorgronden. Simpel maar ingenieus. Melancholiek en intiem. Mooi.

  • Barzin – Notes to an Absent Lover – Monotreme Records – Mono-35
     

    Circo de Teatro

    Circo de Teatro is het project van de Engelse Canadees Jude Davison, die met deze gevarieerde cd het sfeertje van een ouderwets Mexicaans circus probeerde te grijpen. De muziek varieert, van americana tot mariachi, van Tom Waits tot Los Lobos, met af en toe een scheut blues en een vleug soul erdoorgeroerd. Lekker scherp en fel op het ene moment, heerlijk weemoedig en melancholiek op het andere. De Canadees wist er een meeslepend werelds plaatje van te maken, dat zelfs voor een circushater als ik onweerstaanbaar is.

    Darren Deicide – The Jersey Devil Is Here

    Darren Deicide komt uit Chicago, en veel rauwer en puurder vind je de blues niet tegenwoordig. Deicide speelt elektrische gitaar en zingt zijn eigen liedjes, en dat klinkt allemaal op het eerste gehoor tamelijk primitief, maar als je beter luistert blijkt het allemaal precies goed te zijn, en gaat Deicide intrigeren met zijn meeslepende liedjes, die bovendien beter blijven hangen dan je op het eerste gehoor dacht. Vrolijk zijn de teksten niet, eerder deprimerend, maar dan houdt de rauwe energie van Deicide de zaak mooi in balans. Goed. Zeer goed zelfs.

    Issy & David Emeney with Kate Riaz – The Waiting

    Ouderwetse folk kan zeer prima te genieten zijn als je drie topmuzikanten bij elkaar zet die met enige passie aan het werk gaan, en die bovendien voortreffelijk kunnen zingen. Cello, melodeon, gitaar en bouzouki en af en toe een bodhran, dat zijn de instrumenten waarvan ze zich bedienen. De liedjes klinken traditioneel maar zijn geschreven door Issy Emeney, die daarmee een aantal potentiële folkklassiekers heeft geschreven, wat mij betreft. Ook hier twee fragmenten waaruit je kunt opmaken dat ze inderdaad alledrie voortreffelijk kunnen zingen, zowel solo als samen. Zeer mooi plaatje.

    Je kunt luisteren door op het driehoekje te klikken.

    •