Als je denkt dat de blues pas echt overkomt als je dramatisch speelt en gekweld zingt zou je eens naar Grant Dermody moeten luisteren. Dermody heeft al een respectabel leven als mondharmonicaspeler en zanger in allerlei bands achter zich, maar Crossing That River is zijn eerste soloplaat. Dermody is een zeer ontspannen muzikant. Hij zingt uitermate relaxed en speelt ook mondharmonica op een manier die het niet moet hebben van veel dramatisch vertoon van virtuositeit, maar juist daardoor kruipt de muziek die hij maakt onder de huid, en komt de blues duidelijk over.

We zeiden dat Grant Dermody de blues speelt. Dat klopt, maar verwacht dan niet een clichéversie van de blues. Dermody heeft duidelijk met veel plezier geluisterd naar oude stringbands, naar folk, naar funk, jazz, gospel, bluegrass en zelfs calypso. Dat betekent dat je de ene keer een nummer hoort dat volledig drijft op een sterke bluesriff, terwijl het volgende nummer een helder bluegrassnummer lijkt, met een sprankelende mandoline en een fiddle. Even later zijn piano en trombone de hoofdinstrumenten. Toch weet Dermody er, met alle gastmuzikanten een zeer homogeen klinkend album van te maken, dat boeiend en spannend is van begin tot eind. Dat lijkt in tegenspraak met de ontspannen manier waarop er gemusiceerd wordt, maar de concentratie is er overal, en je kunt ook horen dat alle musici ontzettend goed naar elkaar luisteren en alert op elkaar reageren. En Dermody zelf is geweldig. Hij zingt niet alleen erg goed, maar zijn mondharmonicaspel is fantastisch. Niet op een spectaculaire manier fantastisch, maar gewoon ontzettend goed.

Kortom – een geweldige cd en een absolute aanrader.