Bart de Win speelde altijd een muzikale rol aan de zijlijn, hoewel zijn belang daar niet onderschat dient te worden. Hij was een van de Vaste Mannen achter Gerard van Maasakkers, maar speelde onder meer ook mee op cd’s van Izaline Calister en Maria Makesini. Een man die zijn weg weet te vinden in folk, jazz en wereldmuziek dus. Zelf schreef hij al langer liedjes, dus voor zijn eerste solo-album kon hij kiezen. Vijftien van zijn liedjes haalden de cd.

De Win haalde de andere Vaste Mannen erbij, ook omdat het een groep muzikanten betreft die zó op elkaar ingespeeld zijn dat ze aan een half woord genoeg hebben. Bovendien kwamen Van Maasakkers en Calister meezingen, Eric Vloeimans schoof aan met zijn trompet, BJ Baartmans kwam erbij met dobro, banjo, mandoline, elektrische gitaar en lapsteel, en zo nog wat muzikale vrienden, die perfect aanvoelden wat de Win voor ogen stond. Hij noemt het zelf een cross-over rootsalbum, en dat komt dicht in de buurt. Folk met een jazz-aanpak en gekruid met invloeden van overal. De liedjes zijn goed, de stem is aangenaam, de arrangementen zijn als gezegd magnifiek. Eén klein puntje van kritiek – ik begrijp niet zo goed waarom De Win perse in het Engels wil schrijven en zingen. Je hoort dat het niet zijn eerste taal is, waardoor de teksten wat aan de oppervlakte blijven – de cliché’s storen af en toe zelfs een beetje. Maar als je die teksten als secundair beschouwt is dit een meer dan uitstekend plaatje. Luister maar naar de twee fragmenten.

• Bart de Win – The Simple Life – Rough Trade DCM 00022009

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.