Als Di Fidl Kapelye authentieke klezmer speelt op twee violen, een cello, een contrabas en een cimbaal klinkt dat al behoorlijk fantastisch als ze het traditionele klezmerrepertoire spelen. De dames wilden echter meer en vroegen klezmerblazers om stukken speciaal voor hun te componeren. Dat pakte verbijsterend goed uit.

Het resultaat klinkt nog steeds als authentieke klezmer, maar ook als zigeunermuziek met een scheut tango en een jazzy aanpak. Sommige componisten laten de violen onverwachte dingen doen, en mede daardoor blijft het steeds spannend. Maar dat is niet het enige – het aardige is dat het idee niet alleen bijzonder is, maar dat het niet is uitgemond in een bloedserieus avantgardistisch experiment. Er mag hier ook gelachen worden. Frank London’s Honga Elongata is bijvoorbeeld niet alleen een heel erg mooi nummer, maar vooral ook erg grappig.

Klezmer is emotie en weemoedigheid, en ook die vinden we terug in het gepassioneerde spel van de perfect op elkaar ingespeelde violistes, maar ook in de cimbalen, de bas en de cello. Luister naar het prachtig ingetogen Hartsklap van Susan Watts en naar de energieke feestnummers van Gijs Levelt, en je hoort bovendien dat de dames het hele klezmerspectrum met gemak bestrijken. Mooi.

Dat ze niet al te puristisch ingesteld zijn bleek al uit het feit dat ze blazers vroegen om voor hun snaren stukken te schrijven, maar ook uit het feit dat trompettist Gijs Levelt en cantor en klarinettist Yankl Falk mee mogen spelen. Het mooie is dat ze ook echt iets toevoegen, terwijl de band overal heel vanzelfsprekend en natuurlijk klinkt. Op het eerste gehoor realiseer je je nieteens dat hier iets heel bijzonders gebeurt. En dat is op zich weer heel bijzonder. Een zeer mooi plaatje.