De erfenis van gitarist Django Reinhardt wordt door velen bewaakt. Overal op de wereld vind je Hot Clubbandjes of Gypsy Jazzgroepen, en meestal proberen ze zo getrouw mogelijk de stijl van Django te benaderen. Bij Les Doigts de l’Homme gaat dat anders, dat ontdek je al snel als ze een zigeunerjazznummer gaan spelen op banjo in plaats van gitaar, begeleid door een mandoline waar je een slaggitaar zou verwachten. De bek valt je ervan open, maar het klinkt meer dan fantastisch.

Dit is voor het eerst in jaren dat ik het gevoel heb dat de erfenis van Django in goede handen is, van een uiterst enthousiast, virtuoos trio dat zijn eigen oneerbiedige weg durft te gaan, met de muziek van Django weliswaar hoorbaar als uitgangspunt, maar tegelijk allerlei nieuwe wegen inslaand. Er wordt bovendien geweldig gezongen door gitarist Olivier Kikteff, die overigens naast de gitaar en de banjo ook de oud bespeelt. Het trio bestaat verder uit Tanguy Blum op contrabas en elektrische bas, die met een paar waanzinnige bassolo’s laat horen dat zijn rol niet onderschat mag worden en Marc Laverty op ritmegitaar en mandoline die geweldig opzwepend en voortstuwend kan spelen.

Samen maken deze drie muziek waar ik een ontzettende kick van krijg – het gaat van de ene oppepper naar de andere. En dat terwijl er ook een vleug melancholie door de muziek geroerd wordt – ze kunnen, naast fel en snel, ook zeer gevoelig spelen. En ze zijn zeker niet bang voor avontuur, met uitstapjes naar folk, funk en wereldmuziek van diverse soorten – luister maar eens naar Blue Ska, Les Doigts dans la Bossa, Cuba-Texas of Métal Hurlant.