Hugh Hopper is bekend geworden als bassist van de legendarische Britse jazzrockband Soft Machine, maar hij heeft daarna nog een hele loopbaan afgelegd met verschillende bands en een aantal verrassend goede soloplaten. Het laatste project dat hij voor zijn vroegtijdige dood afrondde was dit album met de Japans-Britse toetseniste en zangeres Yumi Hara Cawkwell. Een verrassende combinatie, waarbij Hopper zijn bas met electronica bewerkte, waardoor het instrument tot het laatst van zijn leven door Hopper tot in de uithoeken van zijn mogelijkheden geëxploreerd werd. Het duo noemde zich Humi, en de cd die ze maakten heet Dune. De muziek klinkt soms als een riviertje waarin geluiden rustig meanderend langsdobberen, terwijl je op andere momenten een weerbarstig stuk storm hoort. Spannend en avontuurlijk is het zeker, al zal de gemiddelde jazzrockluisteraar moeten wennen aan de soms stugge en stroeve composities. Maar dat vind ik, eerlijk gezegd, juist het aantrekkelijke aan deze muziek, die door de luisteraar echt veroverd moet worden. Dune is een pracht van een afsluiter van een fascinerend muzikantenleven.
Vier fragmenten, drie willekeurig uit de drie titels met Dune erin, en een stukje Scattered Forest. Sommige composities, als Long Dune, duren ruim tien minuten, dus als je ook van de spanningsboog wil genieten moet je gewoon de cd aanschaffen voor ruim een uur unieke muziek.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.