De dvd-serie Guitar Artistry is opgebouwd rond een gouden idee van Stefan Grossman. Zet een gitarist in een kleine studio, laat hem zijn favoriete stukken spelen en laat hem vertellen over zijn eigen geschiedenis. Wissel de verhalen en de nummers af en je zit als kijker en luisteraar anderhalf uur geboeid te kijken, zo blijkt bij elke aflevering opnieuw.

Eric Bibb vertelt meteen al dat hij weliswaar bewondering heeft voor het gitaarspel van iemand als Taj Mahal, maar dat hij zelf absoluut geen “strummer” is, en laat dan vervolgens horen hoe fijnzinnig zijn fingerpickende gitaarspel klinkt, en hoe hij daarbij inderdaad al zijn vingers gebruikt.  Bibb groeide op als zoon van folkzanger Leon Bibb, maar zijn oom was John Lewis, pianist van het Modern Jazz Quartet, en die kennis verklaart dan weer wat van de jazzy swing die hij in zijn gitaarspel weet te brengen. Pete Seeger, Odetta, Bob Dylan en Paul Robeson waren allemaal huisvrienden bij de Bibbs, maar het advies dat hem het beste is bijgebleven kwam van Dylan, die zei: “keep it simple, forget all that fancy stuff”. Zelf dook hij daarna vooral de blues in.

En hoewel Bibb bedrieglijk jong oogt is hij toch al zestig, dus hij heeft heel wat verhalen te vertellen, terwijl zijn spel met de jaren alleen maar doorleefder en beter is geworden. Zoals je zelf kunt constateren op dit juweel van een dvd.