Geoff Muldaur zette in de jaren tachtig zijn muzikale loopbaan op een laag pitje, maar ging wel altijd door met muziek maken. Tegenwoordig treedt hij weer op, en dat is een genot om mee te maken, want Muldaur heeft niet alleen zijn gitaarspel geperfectioneerd, hij is ook een buitengewone zanger die luisteraars op het puntje van hun stoel weet te krijgen.
De dvd-serie The Guitar Artistry is van een geniale simpelheid – je zet een gitarist in een kleine opnamestudio, laat hem een eigen keus uit zijn repertoire spelen en tussen de nummers door vertellen. Hoe het begon, wie er invloed op hem heeft gehad en verhalen over de liedjes die hij zingt. Dat levert niet alleen prachtige anecdotes op over Sleepy John Estes (die inderdaad op de vreemdste momenten in slaap kon vallen) of over de manier waarop hij zijn gitaarspel verbeterde, maar ook mooie verhalen over de loopbaan van de man die door Richard Thompson als volgt wordt omschreven: “There are only three white blues singers and Geoff Muldaur is at least two of them”. Hoe het begon met de Jim Kweskin Jug Band, een band die de term jugband gebruikte als een “licence to kill” – de meest idiote uitvoeringen van liedjes waren gepermitteerd. Die houding verklaart ook de altijd bijzondere uitvoeringen van Geoff Muldaur solo. Muldaur is een artist’s artist, en het gaat bij hem nooit om het behagen van het publiek, maar altijd puur om de muziek.
Deze dvd laat Muldaur op zijn best zien: een gelouterde man op zijn top – zeer ontspannen maar altijd scherp.

Als opwarmertje hier het nummer Downtown Blues van de dvd: