Eyal Maoz is een Israëlische jazzgitarist die in New York terecht is gekomen en daar nu moderne stadsjazz speelt. Met zijn jazzrock-ensemble Edom heeft hij een album opgenomen dat doet denken aan de muziek van John Zorn of Medeski Martin & Wood. Dat laatste is niet echt vreemd, want John Medeski bepaalt met zijn vette, revolutionair bespeelde B3-orgel een deel van de sound van dit ensemble. Shanir Blumenkranz op warme, staande bas en de soepele, losse  drummer Ben Perowsky leggen de ritmische basis, waarop Maoz op gitaar en Medeski op orgel kunnen excelleren.

De puur instrumentale muziek die zo ontstaat is strak, scherp, stug, maar ook met een lyrische kwaliteit. Maoz en Medeski zijn duidelijk aan elkaar gewaagd, en de improvisaties en duetten zijn niet alleen spannend van begin tot eind, ze leveren ook nog eens bloedmooie muziek op. Zelfs in het mooi traag uitwaaierende slotnummer Eye zit je nog op het puntje van je stoel. Vier mannen op muzikaal avontuur, en dan niet, zoals vaak met jazz waarbij gejamd en gemproviseerd wordt, vooral tot genoegen van de deelnemende muzikanten, ook de luisteraar kan hier voluit meegenieten. Veel licht en lucht.

Dat Maoz uit het midden-oosten komt kun je bij vlagen ook wat horen, maar de snoeiharde rockkant overheerst, in combinatie met pure jazz. Op het hoesje staat dat de cd onder de volgende categoriën geplaatst kan worden: Jazz, Rock, World, Jam en Radical Jewish Music. Van die laatste categorie had ik nog noit gehoord, maar als je de muziek hoort past de term op de een of andere ondefinieerbare manier wel. De cd werd uitgebracht op John Zorn’s onvolprezen Tzadik-label.