De muziek van Ana Egge is een tikkeltje weerbarstig. Hoewel ze prachtige liedjes schrijft zijn het geen liedjes die je gemakkelijk meezingt. Het duurt even voor je doordringt in haar wereld, en dat komt ook door de ontspannen, maar tegelijkertijd gedreven manier van zingen. Er zit spanning op, steeds, terwijl ze duidelijk ook onnadrukkelijkheid nastreeft. De terloopse manier van presentatie dwingt je, op een vreemde manier, tot luisteren. Kijk maar eens hoe ze er op het hoesje bij staat – nonchalant, met de handen in de zakken, maar tegelijkertijd zeer nadrukkelijk aanwezig. Zo klinkt ze ook.
En als je dan eenmaal goed gaat luisteren blijkt ze zeer mooie liedjes te maken, die zich na een aantal keren toch gaan nestelen en blijkt Ana Egge een blijvertje. Mooi. De arrangementen zijn stevig maar ook ontspannen, met af en toe subtiele maar effectieve blazers. Ook die arrangementen zijn weerbarstiger en inventiever dan je op het eerste gehoor zou zeggen. Een groeiplaatje dat wat meer tijd en aandacht kan gebruiken. We laten hier twee fragmenten horen om je een beetje een idee te geven.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.