Er lopen in Nederland meer goede flamencogitaristen rond dan je wellicht zou verwachten. We kunnen aan het rijtje nu Adrian Elissen toevoegen, want met zijn album Nubes Y Claros zet hij zichzelf in één keer stevig op de kaart met een reeks prachtige weemoedige flamenco-composities. Hij speelt alleen eigen werk, en dat doet hij fabelachtig mooi. Prachtig kabbelend, soms bijna klassiek maar tegelijk ook jazzy klinkend, sporadisch ondersteund door bassist Jeroen van Hoof, door zangeres Laura Vital en door Udo Demandt en Gil Lopez op percussie en met handgeklap, en het klinkt allemaal even melancholiek en vloeiend.

Geen strakke flamenco hier, maar meer de weemoedige soort, die op een veel onopvallender manier onder je huid weet te kruipen. Zelfs het klapwerk werkt hier niet opzwepend, maar juist bezwerend, rust brengend. Bijzonder. De arrangementen zijn overal ingetogen, maar ze versterken overal het prachtige spel van Elissen. Een zeer mooi plaatje.