
eloah
Veel muziek kun je altijd wel draaien, maar er zijn uitzonderingen. Voor iemand als Dylan moet ik echt in de stemming zijn, en andere muziek kan ik alleen draaien als ik een uitstekend humeur heb en het niet te druk is. De muziek van de Oostenrijkse Eloah is zulke muziek. Zit ik niet goed in mijn vel, dan kan ik hier ontzettend sjagrijnig van worden. Maar voel ik me prima, dan kan ik genieten van alle kwaliteiten die deze muziek heeft.
Het is ietwat onclassificeerbare muziek die je op Silicon Rhythm hoort. Soms is het pure hardrock inclusief vervormde rauwe stem, soms is het jazzrock, en op andere momenten hoor je vrolijke pop. Nou ja, vrolijk. Zelfs bij het vrolijkste deuntje weet Eloah de muziek enigszins onheilspellend te laten klinken. Er is steeds een verontrustende ondertoon. Wat dat betreft weet het hoesje de sfeer die de muziek uitstraalt wel goed te benaderen.
Maar Eloah schrijft goede liedjes (hij zingt overigens het allergrootste deel in het Engels), en arrangeert zijn muziek fraai, waardoor je ook na een aantal draaibeurten nog nieuwe details hoort. Verontrustend en goed dus. Niet voor elk moment en niet voor iedereen, maar het blijft een intrigerend avantgardistisch album.
- Eloah – Silicon Rhythm – FHP 011075-2