Enoch Kent is een Canadese Schot met een verbazingwekkend Schots accent. Hij laat zijn “R” rollen zoals je dat bij een zanger eigenlijk nooit hoort, en het heeft een heel eigenaardig effect. Hij klinkt daardoor namelijk nog Schotser dan Schots, en als je een van zijn cd’s opzet heb je het gevoel dat je honderd jaar terug in de tijd stapt. Een oud Schots cafeetje waar een man oude Schotse liedjes staat te zingen. Bedrieglijk, want de melodieën grijpen inderdaad regelmatig terug op oude traditionals, maar de teksten zijn heel erg van deze tijd. En als je wat beter luistert hoor je ook een paar hedendaagse muzikanten die Kent zeer prima begeleiden, en daarbij weliswaar de traditie in hun achterhoofd lijken te hebben, maar daar niet al te puristisch mee omgaan. Het gevolg is een moderne bard, met soms zeer kritische teksten, en soms echte kippevelteksten. Er zitten ook wat teksten bij die je ronduit feministisch kunt noemen, zoals Stanley’s Song for the Women of het feministische meesterwerkje van Nancy Nicholson They Sent a Wumman. Kritisch en nog humoristisch ook.

Een goed voorbeeld van een typisch Enoch Kent-liedje is het lied “My Mother’s Sewing Machine” dat Kent schreef toen hij in 1986 in de krant las dat de firma Singer, die altijd naaimachines had gemaakt, zich nu ging concentreren op het maken van elektronisch oorlogstuig en raketgeleidingssystemen. Het gevoel van verraad dat hem toen overviel werd omgezet in onderstaand lied.

• Enoch Kent – I’m a Workin’ Chap – Second Avenue Records SAS2007
• Enoch Kent – Songs of Love, Lust & Loathing – Second Avenue Records 2009
• Kijk ook even op Enoch Kent’s website